“Zo laten we die maar eens aan de kant zetten en kijken waar we uitkomen”, zegt violist Oene van Geel, terwijl hij de standaard voor de bladmuziek tegen de muur van de Kultuurwerkplaats parkeert. Om vervolgens met zijn ‘muzikale vriend’ Philipp Rüttgers een improvisatie te starten die begint met nauwelijks hoorbare ijle klanken, maar allengs aan tempo wint, om uit te monden in een groovy track waarbij Van Geel op het hoogtepunt zijn uithalen op zijn viool kracht bij zet met grote sprongen. Sprongen die door onze vaste fotograaf Flip Witte prachtig zijn gevangen op de foto’s die je hieronder kunt bekijken.

Als je Rüttgers en Boy Edgarprijs-winnaar Van Geel enkel en alleen als improvisatoren zou omschrijven, doe je ze absoluut tekort. Beide muzikanten zijn ook begenadigde componisten, iets wat ze vandaag laten horen in het -ook al weer zo lekker groovy– uitgevoerde Seven Riffs van de hand van Van Geel. En natuurlijk in de prachtige afsluiter van het concert Changing Landscapes. Repeterende patronen volgen elkaar op aan de piano en Van Geel soleert er dynamisch overheen.

De titel van het nummer had de lading niet beter kunnen dekken. Je hoeft vanmiddag in de Kultuurwerkplaats je ogen slechts even te sluiten en de veranderende landschappen trekken aan je geestesoog voorbij.